MEDAL UNICKI
Wydarzenia w Polubiczach i wielu innych miejscowościach, jak pokazała przyszłość, stanowiły jedynie preludium do dokonanej kilka dni później masakry bezbronnych unitów w Pratulinie i Drelowie. Wypadki we wszystkich tych miejscowościach odbiły się szerokim echem nie tylko w Polsce, ale i w Europie.
Świadczy o tym chociażby „Medal Unicki” ufundowany przez Koło Emigracji Polskiej w Paryżu. Wykonany w 1874 r. prawdopodobnie z inicjatywy Józefa Barwińskiego, właściciela Dubowa, przez medaliera paryskiego Paulina Ernesta Tasseta (1839-1919), prawdopodobnie według projektu rysunkowego Cypriana Kamila Norwida. Medal był wyrazem hołdu złożonego unitom na Podlasiu i Lubelszczyźnie, za wytrwałość i znoszenie represji stosowanych przez władze carskie.
Wykonany był z brązu, miał Średnicę 64 mm. Na jego awersie znajduje się krzyż na mogile z koroną cierniową, gałązką palmową i tarczą dawnej Rzeczpospolitej, u dołu data 1874. Wokół napis otokowy „Braciom Rusinom pomordowanym przez carat moskiewski. Za wierność dla Kościoła i Polski”.
Natomiast na rewersie znajdowała się księga męczeństwa 
pod gwiazdą na której znajdował się napis „Martyrologia – Polska/włościanie: Andrzejuk Jan, Bazyluk Wincenty, Bocian Teodor, Bojko Konstanty, Bojko Łukasz, Charytoniuk Trochim, Charytoniuk Andrzej, Frańczuk Michał, Hawryluk Maksym, Hryciuk Nicety, Karmaszuk Daniel, Kiryluk Filip, Łukaszuk Konstanty, Osypiuk Bartłomiej, Pawluk Szymon, Romaniuk Jan, Tomaszuk Onufry”.
Niżej umiejscowiono dwie gałązki palmowe oraz napis otokowy „Województwo Podlaskie i Lubelskie. Polubicze. Drelów. Pratulin”.[1]
[1] Na podstawie: Dariusz Tarasiuk, „Niepokorni”, Zarys dziejów parafii p.w. św. Jana Ewangelisty w Polubiczach, Lublin 2009