czerwiec

Strażnik Kościoła to mężczyzna religijny
Świadectwo wiary męczenników Podlaskich wypływa z ich codziennego życia. Stając się strażnikiem Kościoła, nieustannie wpatrujemy się w ich przykład i świadectwo życia by odkryć i realizować postawę wierności Bogu i trwania w jedności z Kościołem.
Przykład odważnych mężczyzn z Pratulina uczy postawy stania na straży świętości Boga, który winien zajmować w chrześcijańskim domu centralne miejsce.
Jednym ze znaków niedojrzałości współczesnego mężczyzny jest to, że nie potrafi on pokornie oddać swego życia Bogu, tzn. uznając swoją wielkość i prawa, uznać też wielkość i prawa Boga. Często jest tak, że mężczyźni chcą wiele rzeczy zrobić na własną rękę, swoimi siłami. Nieraz się z tym mierzy przy rozwiązywaniu różnych problemów, zupełnie wyłączając z tego Boga. /sam sobie poradzę/
Pytając mężczyzn: „Czy się modlisz codziennie, czy chodzisz każdego dnia do kościoła, czy powierzasz Panu Bogu swą sytuację?”. Rzadko kto odpowie, że tak. Człowiek, który nie ma mocy, traci wszelkie możliwości, nie widzi żadnych rozwiązań, nie potrafi znaleźć nowych rozwiązań, zamyka się w swoim nieszczęściu, w swojej nieufności i nic się w jego życiu nie wydarzy. Natomiast całkowite oddanie się Bogu, zaufanie, powoduje, że w końcu Bóg znajdzie rozwiązanie dla naszej rodziny.
Istotnym rysem wiary mężczyzny jest milczenie. Ono ma podwójny sens. Po pierwsze, rozróżnia religijność mężczyzny od religijności kobiety. Mężczyzna inaczej wyraża swoją wiarę niż kobieta, innymi formami, zachowaniami. Bardzo często jest tak, że mężczyzna nie wyraża swojej wiary za pomocą tych środków, które stosuje kobieta: różaniec, koronki, modlitewnik, ale odpowiada na nie bez słów. Na tym polega wielkość wiary mężczyzny. On nie potrzebuje powtarzać tych słów, ale odpowiada na te słowa swoim zachowaniem. On po prostu to wie. Męczennicy z Pratulina wiedzieli, że postąpić im inaczej nie wolno.
Zwróćmy uwagę, że kobieta o wszystko się pyta. Mężczyzna nie. Kobieta musi wszystko wiedzieć. Mężczyzna zupełnie inaczej. To jest właśnie wiara i wielkość mężczyzny.
Zauważmy, że życiorysy mężczyzn z Pratulina są krótkie i treściwe – pobożny, szanowany, ceniony, kochający, prosty…. To cechuje mężczyznę i jest dla strażników wzorem do naśladowania. Przekaz unicki natomiast bardzo mocno akcentuje to co oni uczynili.
Chrześcijańska rola mężczyzny polega na tym, że on Boga czuje, dlatego nie musi czasami tego słowami wypowiadać. / Nie miłujcie słowem i językiem – ale czynem i prawdą/
Stąd bierze się ta trudność mężczyzny, by każdego wieczoru wspólnie z żoną uklęknąć i się modlić, by własnymi słowami wypowiadać myśli wewnętrzne, które w sercu się pojawiają.
Duchowość unitów jest prosta i jasna. Męska praktyka pobożności jest wyrażona nie tyle słowami, co życiem. Świadectwo Unitów Podlaskich pokazuje, że świadectwo swej wiary i religijność może dokonywać się w postawach życiowych jedynie u tych, którzy prowadzą głębokie życie wewnętrzne. Mężczyzna, który życia duchowego nie prowadzi, nie ma kontaktu z Bogiem, nigdy nie będzie postępował po Bożemu, nie będzie umiał podjąć tych różnych decyzji. Kiedy mężczyzna jest słaby wewnętrznie, jedynym rozwiązaniem problemu w stosunku do żony czy dzieci jest krzyk, bicie, awantury, bo inaczej nie potrafi. On nie ma tej wewnętrznej mocy, tego respektu, szacunku, tylko rozwiązuje problemy za pomocą swojej siły fizycznej.
Życie wiarą uszlachetnia naturalne w mężczyźnie skłonności do walki, zmagania się, zdobywania i obrony. Ten, który ma tę moc wewnętrzną, potrafi obronić rodzinę przed różnymi nieszczęściami. Mężczyzna potrafi wtedy zadecydować i potrafi dokonać dzieł niewyobrażalnych. To jest tak samo, jak matka potrafi obronić swoje dziecko, tak mężczyzna potrafi obronić swoją rodzinę, on dostaje tę mądrość z góry, ale musi być ten kontakt między mężczyzną a Bogiem. Nie może być mężczyzna pusty w środku. Unici z Pratulina znali swoją własną wielkość, oni wiedzieli, czuli Bożego ducha, przeżywając tę relację z prostotą i pokorą.
Dzisiaj świat gloryfikuje sukces i pozór, udawanie przed kimś, jaki to ja jestem wspaniały i doskonały. Przykład unitów pokazuje, że nie można ulegać obietnicom łatwego szczęścia, ale być gotowym zdobywać je z trudem i poświęceniem samego siebie. Jeśli mężczyzna zrozumie, jakie są plany wobec niego i jego rodziny, łatwiej będzie rozdzielić i pracę, i miłość, i troskę, i odpowiedzialność. Panować nad swoją rodziną to znaczy służyć swojej rodzinie, być odpowiedzialnym.
Zwróćmy uwagę, że dniu ślubu małżonkowie ślubują sobie, miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Nie ślubują innych rzeczy, że będą pracować od rana do wieczora, budować dom za wszelką cenę, że będą mieć dużo pieniędzy, będą robić karierę zawodową. Ślubują to, co jest związane z miłością małżeńską, z relacjami w rodzinie. Dlatego warto o tym pamiętać.