Strażnik Kościoła to człowiek uczciwy
Jeśli chcemy być strażnikami kościoła, w którym przekazywany jest depozyt świętej wiary nieustannie winniśmy stawiać sobie pytanie o świętość. Biorąc przykład ze świadectwa błogosławionych męczenników podlaskich i poznając ich proste życie zauważamy, że w spisanych po ich życiu świadectwach powtarza się nie tylko postawa pobożności, wierności i zaufania, ale też i uczciwości.
Unici podlascy w większości byli ludźmi prostymi, rolnikami, wyrobnikami, żyjącymi z pracy własnych rąk. Zatem rytm ich dnia i życia kształtowały i wyznaczały pogoda, pora roku, a nawet okres liturgiczny w kościele.
Z doświadczenia wiemy, że aby ziemia wydała plony, rolnik musi uczciwie pracować, orać, siać, zbierać oraz dbać o gospodarstwo i obejście. Tylko wtedy działania te, osiągną swą pełnie. Gdy wszystkie te warunki zostaną spełnione uczciwie – solidnie, a połączone jeszcze z pobożnością – modlitwą i liturgią kościoła, dadzą pełną satysfakcję spełnienia dobrze swojego obowiązku.
Zapytajmy się zatem, czy wierzący człowiek może mieć dylematy co do zasadności bycia uczciwym w dzisiejszym świecie.
Pomyślmy – czy da się znaleźć dziś dobrą pracę , zarabiać tyle, by starczyło do pierwszego będąc człowiekiem uczciwym?
Dziś kto chce być dziś uczciwym utożsamiany jest z człowiekiem naiwnym czy nawet określany głupcem.
czy obce w naszym języku i postawie jest słowo kombinowanie?
Dylematy te biorą się w człowieku już z procesu dorastania. Już podczas zdobywania wiedzy uczniowie szybko przekonują się, że ktoś kto nie ściąga – bo chce być uczciwym jest postrzegany jak przybysz z innej planety. Stając pod presją tłumaczoną jako zaradność i spryt staje się motywem i podstawą często i naszego działania, które w dorosłym życiu przekłada się na osłabienie świadectwa tego w co i w Kogo wierzymy.
Dla wierzącego – chrześcijanina, celem zasadniczym zawsze powinien być nie zysk, ale szukanie Królestwa Bożego
Czyli wszystkie nasze działania mają być ukierunkowane na Boga. Widzimy to doskonale w postawach unitów podlaskich i ich trwaniu w „uporze” przy unii i kościele.
Widzimy, że postawą chrześcijańskiego postępowania jest miłość, wyrażająca się w przestrzeganiu prawa kościoła – przykazań.
Człowiek który jest wierzący daje temu świadectwo przez to że wie że Bóg błogosławi i wspiera tych, którzy żyją uczciwie, dlatego nie próbuje za wszelką cenę osiągnąć zamierzonych celów.
Postawa uczciwości w życiu człowieka jest wyrazem zaufania i wiary w Bożą Opatrzność. Świadectwo naszych męczenników podlaskich przekonuje nas o tym, bowiem oni wiedzieli – jak powtarzali często w konfrontacji z władzą carską im postąpić inaczej nie wolno. Uczą nas zatem przekonania, którym żyli i które umacniało ich wiarę, że to Bóg kieruje życiem każdego człowieka, że to On nieustannie czuwa i troszczy się o swój lud, dlatego Jemu należy się ufnie poddawać.
Ucząc się wiary od świadków podlaskiej ziemi – patronów Strażników Kościoła – zauważmy że Oni żyli w ciągłym przekonaniu – oni wiedzieli, że Bóg ustanowił zasady tak, by przestrzegając ich doprowadziły człowieka do dobrych owoców z ich życia.
Podejmując formację i zobowiązanie stawania na straży swej wiary każdy brat powinien budować swoją postawę na uczciwości i kształtować ją w oparciu o ufność pokładaną w przekonaniu że Bóg ma najlepszy plan dla dobra każdego z nas.
Jednocześnie pełniąc określone funkcje i zadania w społeczeństwie i rodzinie jako chrześcijanie jesteśmy odpowiedzialni stać na straży uczciwości tych, którzy zostali nam powierzeni.
Dlatego będąc cząstką kościoła chrześcijanin winien zawsze stać na straży uczciwości prawdomówności.
Strażnik Kościoła nie może reagować obojętnością wobec przejawów nieuczciwości, bowiem swą bierną postawą dajemy ciche przyzwolenie na takie postępowanie i w ten sposób uczymy nieuczciwości.
Pamiętajmy że cecha uczciwości przejawia się w przezroczystości działania. Człowiek uczciwy nie ma nic do ukrycia. Jest zawsze gotowy, by przedstawić dowód czystości swoich zamiarów.
Człowiek którego cechuje uczciwość daje temu wyraz w swoim codziennym postępowaniu.
Wzór i zachętę do takiej postawy i kształtowania swojego chrześcijańskiego życia widzimy w świadkach wiary i jedności kościoła męczennikach podlaskich, którzy w swojej codzienności wyróżniali się zawsze uczciwości i prawością – nie tylko o sprawy Boże… Dlatego zostali uznani za błogosławionych – czyli ludzi godnych zaufania, że przez męczeńską śmierć i świadectwo heroicznej postawy w wierze pociągną innych do drogi ich naśladowania.
W tym miesiącu przyjrzyjmy się zatem na swoje postępowanie i intencje im towarzyszące. Pytajmy się każdego dnia stając w rachunku sumienia – czy moje działania, myśli i mowa – były przejrzyste – uczciwe wobec tych, do których i względem których były kierowane.
Stawanie na straży wartości wspólnoty uczniów Chrystusa – czyli Kościoła niech kształtuje Bractwo Strażnicy Kościoła poprzez proste, otwarte i uczciwe życie i wypełnianie powołania otrzymanego od Boga.
